Deze verklaring verscheen in het Russisch op avtonom.org, een mediaproject voortgekomen uit het libertair-communistische netwerk Autonome Actie.

Gisteren 21 februari werd een buitengewone vergadering van de Russische Veiligheidsraad gehouden. Als onderdeel van deze theatrale act dwong Poetin zijn naaste dienaren om hem publiekelijk te “vragen” de onafhankelijkheid te erkennen van de zogenaamde “volksrepublieken” van de Volksrepubliek Luhansk [LPR] en de Volksrepubliek Donetsk [DPR] in Oost-Oekraïne.

Overduidelijk is het een stap in de richting van verdere annexatie van deze gebieden door Rusland - ongeacht hoe dit juridisch wordt geformaliseerd (of niet). In feite beschouwt het Kremlin de LPR en DPR niet langer als deel van Oekraïne en maakt het ze definitief tot zijn protectoraat. “Eerst de erkenning van de onafhankelijkheid, dan de annexatie”: deze volgorde werd in 2014 al uitgewerkt op de Krim. Dat blijkt ook uit de domme bedenkingen van Naryshkin tijdens de vergadering van de Veiligheidsraad (“Ja, ik steun de opname van deze gebieden in de Russische Federatie “).¹ Aangezien de vergadering, zo bleek, op band werd uitgezonden [in plaats van live], en deze “bedenkingen” er niet uit werden geknipt, maar erin werden gelaten, is de hint duidelijk.

In een “oproep aan het volk” diezelfde avond leek Poetin “in te stemmen” met deze verzoeken en kondigde hij de erkenning aan van de LPR en DPR als onafhankelijke staten. In feite zei hij het volgende: “We nemen een stuk van de Donbass, en als Oekraïne de boot schommelt, laat het dan zichzelf de schuld geven, we beschouwen het helemaal niet als een staat, dus nemen we nog meer.” Volgens het decreet van Poetin betreden Russische troepen nu al het grondgebied van de LPR en DPR. Dit is een duidelijk dreiggebaar naar de rest van Oekraïne en vooral naar de delen van de regio’s Lugansk en Donetsk die nog door Oekraïne worden gecontroleerd. Dit is de feitelijke bezetting [in die zin dat Luhansk en Donetsk tot nu toe slechts bij volmacht bezet waren].

Wij willen voor geen enkele staat opkomen. Wij zijn anarchisten en we zijn tegen alle grenzen tussen naties. Maar we zijn tegen deze annexatie, omdat het alleen maar nieuwe grenzen vastlegt, en de beslissing hierover wordt uitsluitend genomen door de autoritaire leider Vladimir Poetin. Wij maken ons geen illusies over de Oekraïense staat, maar het is ons duidelijk dat die niet de belangrijkste agressor is in dit verhaal - dit is geen confrontatie tussen twee gelijke kwaden. In de eerste plaats is dit een poging van de Russische autoritaire regering om haar interne problemen op te lossen door een “kleine overwinningsoorlog en de accumulatie van landerijen” [een verwijzing naar Ivan III].

Het is zeer waarschijnlijk dat het Kremlin-regime een spektakel zal opvoeren van een “referendum” over de geannexeerde landen. Dergelijke voorstellingen vonden eerder plaats in 2014 in de DPR en LPR, maar zelfs Moskou erkende de resultaten ervan niet. Nu heeft Poetin blijkbaar besloten daar verandering in te brengen. Natuurlijk kan er geen sprake zijn van een “vrije en geheime stemming” in deze gebieden - ze staan onder controle van gemilitariseerde bendes die volledig afhankelijk zijn van Moskou. Degenen die zich verzetten tegen deze bendes en tegen de integratie met Rusland werden vermoord of gedwongen te emigreren. Elk “referendum over de terugkeer van de Donbass als een verloren schip naar zijn thuishaven” zal dus een propagandaleugen zijn. De inwoners van de Donbass zullen hun besluit pas kunnen formuleren wanneer de troepen van alle staten - en in de eerste plaats van de Russische Federatie - deze gebieden verlaten.

De erkenning en annexatie van de DPR en LPR zal de inwoners van Rusland zelf niets goeds brengen.

In de eerste plaats zal dit hoe dan ook leiden tot de militarisering van alle levenssferen, een nog groter internationaal isolement van Rusland, sancties en een daling van het algemeen welzijn. Het herstel van de vernielde infrastructuur en de opname van de “volksrepublieken” in de staatsbegroting zullen evenmin gratis zijn - beide zullen miljarden roebels kosten die anders aan onderwijs en gezondheidszorg zouden kunnen worden besteed. Je hoeft er niet aan te twijfelen: de jachten van de Russische oligarchen zullen niet kleiner worden, maar alle anderen zullen slechter gaan leven.

Ten tweede zal de waarschijnlijke verergering van de gewapende confrontatie met Oekraïne leiden tot meer doden en gewonden onder soldaten en burgers, meer verwoeste steden en dorpen, meer bloed. Zelfs als dit conflict niet tot een wereldoorlog escaleert, zijn Poetins imperiale fantasieën geen enkel leven waard.

Ten derde zal dit de verdere verspreiding betekenen van de zogenaamde “Russische wereld”: een krankzinnige combinatie van neoliberale oligarchie, starre gecentraliseerde macht, en patriarchale imperiale propaganda. Dit gevolg is niet zo voor de hand liggend als de stijging van de prijs van worst en de sancties op smartphones - maar op de lange termijn is het nog gevaarlijker.

Wij dringen er bij u op aan de agressie van het Kremlin met alle middelen die u geschikt acht tegen te gaan. Tegen de inbeslagname van gebieden onder welk voorwendsel dan ook, tegen het sturen van het Russische leger naar de Donbass, tegen de militarisering. En uiteindelijk, tegen de oorlog. Ga de straat op, verspreid het woord, praat met de mensen om je heen - je weet wat je moet doen. Wees niet stil. Onderneem actie. Zelfs een kleine schroef kan de tandwielen van een doodsmachine blokkeren.

Tegen alle grenzen, tegen alle grootmachten, tegen alle oorlogen!

• Autonome Actie

  

Further Reading

• War and Anarchists: Anti-Authoritarian Perspectives in Ukraine
• Ukraine: Between Two Fires
• Kazakhstan after the Uprising
• Belarus: “When We Rise”—Een kritische analyse van de opstand tegen de dictatuur in 2020